Cztery krzesła i stół w stylu neorokokowym

stanowiące zestaw o falistych elementach szkieletu. Stół o zbliżonym do owalu blatem o falistym zarysie, z oskrzyneiniem rzeźbionym i wyciętym u dołu faliście, wsparty na czterech silnie giętych, esowatych nogach, spiętych u dołu krzyżowym wiązaniem z „muszlową” dekoracją pośrodku. Na blacie szyba. Krzesła z balonowymi, podrzeźbianymi oparciami, wyściełane na siedzeniach, wsparte na czterech nogach, przednich esowatych, tylnych szablastych. Oparcie przewężone pośrodku i spięte falistą łączyną, którą podobnie jak zwieńczenie ozdobiono rzeźbionymi ornamentami roślinnymi.
Siedzenie rozszerzone ku przodowi. Oskrzynienie u dołu faliście wycięte.
krzesła - konstrukcja - buczyna;
fornir - mahoń; stół:
konstrukcja - sosna; fornir - mahoń;
krzesła - 95 x 44 x 44 cm;
stół - 76 x 106,5 x 75 cm.
Europa Środkowa, krzesła - ok.. 1840/50 i stół - ok. 1860
Meble posiadają typowe cechy stylu z około połowy XIX wieku, kształtowanego pod wpływem rokoka wiktoriańskiego. Te same elementy, czyli zaokrąglone, ale nie tapicerowane oparcia krzeseł oraz esowate nogi przednie były wykonywane nadal w 2 poł. XIX wieku w całej Europie Środkowej. Suchy akant i płaskość ramiaków oparcia będąca jeszcze nawiązaniem do
przebrzmiałego biedermeieru, wskazują na wczesne wykonanie omawianych krzeseł u początku nowej fali mody na rokoko. Natomiast stylistyka stołu bliska jest końcowej fazie tego periodu w latach 60., na co wskazuje forma blatu oraz silnie profilowane, fantazyjne podnóże.