Sztylet starożytny

o trójkątnie zakończonej, wydłużonej, obosiecznej głowni, o przekroju soczewki, z widoczną po obu stronach ością; rękojeść
z grzybkowatą głowicą i masywną, czteroboczną nasadą; 2 okrągłe otwory - w nasadzie i głowicy - służyły do mocowania
(nie zachowanych) okładzin z drewna, rogu, kości lub kamienia;
brąz, odlew „na wosk tracony”, wykonany w całości w jednej formie;
dł. 37,5 cm, szer. 3,3 cm;
Iran Zachodni, XII-IX w. p. n. e.
Broń rozpowszechniona na obszarach starożytnego Lurystanu, produkowana w zachodnim Iranie
dla wojsk asyryjskich w okresie XII-IX w. p. n. e. (opis na podstawie ekspertyzy archeologa - p. Antoniego Mierzejewskiego).