Para serwantek

w stylu późno biedermeierowskim;
o prostych bokach i froncie, zamkniętych jednoskrzydłowo, z szufladami u dołu, zwieńczonych niewielkimi profilowanymi gzymsami, wspartych każda na czterech graniastych podkładkach. Frontowe naroża serwantek ujęte toczonymi kolumnami, a tylne półkolumnami. Przeszklone z trzech stron, z których każda podzielona szprosami z półwałków na trzy poziome części. We wnętrzu dwie półki wypełniające całą szerokość oraz dwie wąskie nad nimi. Wąskie o wysuniętych i wybrzuszonych bokach, wsparte na tralkach na bokach. Na tylnej ściance lustra;
sosna, orzech, jawor; fornir - orzech, jawor; 162 x 80,5 x 46 cm.
Europa Środkowa, ok. 1840-50

Serwantki posiadają charakterystyczną dla stylu przejściowego formę prostopadłościenną zakorzenioną w biedermeierze i dekoracje toczone wskazujące na przemianę w kierunku stylu Ludwika Filipa. Współcześnie, zabytkowe serwantki rzadko zachowały się w parach, choć w epoce im współczesnej wykonywanie ich i posiadanie w parach w jednym pomieszczeniu było typowe.