Serwantka secesyjna

z lustrem u góry zwieńczonym półkoliście ujętym ażurowymi bokami, z przeszkloną jednoskrzydłową szafką i otwartymi półeczkami na bokach oraz pełną szafką u dołu. Wsparta na czterech graniastych zbieżnych nóżkach. Skrzydło górnej szafki przeszklone pięcioma podłużnymi taflami szklanymi, fazowanymi na obrzeżach. Dolna szafka z wąskim skrzydłem, równym górnej, z pełnymi ściankami na bokach frontu. Skrzydła i ścianki ozdobione intarsjowanymi owalnymi paterami. Wnętrze górnej szafki wraz z pojedynczą półką wyściełane aksamitem. We wnętrzu dolnej szafki pierwotnie jedna półka;
mahoń, sklejka; fornir - mahoń; 188,3 x 89,4 x 30 cm.
Europa Środkowa, po 1900 r.
Serwantka o formie i dekoracji typowej dla sprzętów powstających po 1900 - w latach 1905-1910, nawiązujących do stylu secesyjnego. Mebel o smukłych i delikatnych proporcjach. Wykorzystywany pomocniczo do przechowywania i prezentacji zastawy. Wiele podobnych mebli wykonywały warszawskie fabryki i zakłady stolarskie.