Szabla turecka, janczarska, typu „pala”,

w pochwie
głownia stalowa, szeroka, gładka, silnie zakrzywiona, z szerokim, płaskim grzbietem i zaznaczonym młotkiem, oddzielającym szerokie pióro; na obu płazach pisane złotem znaki - bliżej nasady dekoracyjne, floralne; poniżej zastawy - na zewnętrznym płazie gwiazda 6-ramienna z rozetą pośrodku; na płazie wewnętrznym - ozdobny kartusz z surą; jelec krzyżowy, mosiężny, z prostymi ramionami, zakończonymi buławkami; trzon rękojeści w okładzinach drewnianych; głowica ptasia, pochylona do przodu; osłona
trzpienia z mosiężnej, profilowanej taśmy; pochwa z drewnianych łubków, obciągnięta złotawym aksamitem, z wysokim trzewikiem i długą szyjką z blachy mosiężnej, dekorowanej radełkowymi wzorami geometrycznymi; w szyjce głęboka szczelina, z dwoma brajcarkami po bokach;
stal, mosiądz, drewno, aksamit; dł. głowni 63 cm, krzywizna 6,5 cm, dł. całk. 78 cm, dł. w pochwie 83 cm.
Turcja lub Bałkany, XVIII/XIX w., pochwa późniejsza.