olej, płótno, 93 x 158 cm (w świetle ramy);
sygn. p. d.: Zygmunt Rozwadowski / 1909.
Na odwrocie, na ramie nalepka wystawowa z TPSP w Krakowie z tytułem "Śmierć Berka Joselewicza"; na płótnie napis autorski: .... pod Kockiem" 1809 r. / Stwierdzam jako orginał [sic!] malowany / przeze mnie / Z. Rozwadowski / Lwów - we wrześniu 1943.
Praca ujęta w: Ernest Łuniński, Napoleon Legiony i Księstwo Warszawskie, Warszawa, Nakład i druk Tow. AKC. S. Orgelbranda Synów, s. 179; Przemyski Przegląd Kulturalny, 1 (20) 2011, s. 28
Berek Joselewicz (17 września 1764 Kretynga - 5 lub 8 maja 1806 pod Kockiem) -wybitny polski pułkowik żydowskiego pochodzenia, oficer Legionów Polskich we Włoszech. Początkowo pracował jako faktor i handlarz końmi, co pozwalało mu na liczne wyjazdy, m.in. do Francji, gdzie był świadkiem rozpoczęcia się Rewolucji Francuskiej. Po powrocie do kraju przyłączył się do Tadeusza Kościuszko. W 1794 roku organizował Pułk Lekkokonny Starozakonny, po czym Kościuszko oficjanie oglosił utworzenie żydowskiego oddziału. Joselewicz był współautorem patriotycznej odezwy w języku jidysz wzywającej do walki, na która odpowiedziało ok. 500 mężczyzn. Joselewicz zgadzal się na przestrzeganie pewnych religijnych zwyczajów, m. in. noszenie tradycyjnej brody, koszerne mięso, jeśli to możliwe powstrzymanie się od pracy w szabas. Oddział Joselewicza btał udział w obronie warszawskiej pragi, podczas której poniósł klęskę, większość osób zginęła, raniony Joselewicz trafił do rosyjskiej niewoli. Po klęsce insurekcji kościuszkowskiej wyemigrował do Włoch, gdzie przylączył się do Jana Henryka Dąbrowskiego. Brał udział w wielu bitwach napoleońskich jako dowódca polskiego oddziału. Dowodził szwadronem w armii Księstwa Warszawskiego. Zginął w 1806 w potyczce z Austriakami pod Kockiem. To wydarzenie było szeroko komentowane, istniało kilka wersji opisujących co dokładnie zaszło. W ówczsenej prasie pojawiły się liczne nekrologi. Temat ten stał się także inspiracją dla wielu poetów i malarzy, m. in. Henryka Pillatiego (Śmierć Berka Joselewicza, 1867, olej, płótno, 67 x 80, Muzeum Narodowe w Warszawie). Oferowany obraz przedstawia dynamiczną scenę potyczki. Namalowany został przez Zygmunta Rozwadowskiego - wybitnego polskiego malarza batalisty, scenografa, pedagoga.
