Szabla turecka, w pochwie

z głownią stalową, wąską, gładką, znacząco krzywą, w typie perskim „szamszir”; jelec krzyżowy, mosiężny, o prostych ramionach
zakończonych buławkami; okładziny rękojeści rogowe, z rowkowanymi, mosiężnymi listwami maskującymi spojenie;
głowica rękojeści w typie oprawy „kilidż”, podana do przodu, kulista, z oczkiem na temblak; temblak ze sznura litego metalową nicią, zakończony gałką w siatkowym oplocie, z chwostem; pochwa z drewnianych łubków, obciągnięta skórą, z szyjką i trzewikiem z blachy mosiężnej oraz dwiema ozdobnymi ryfkami z brajcarkami; w szyjce długa szczelina ułatwiająca wyjmowanie silnie zakrzywionej szabli;
stal, mosiądz, drewno, róg, skóra, sznur z nicią złotą;
dł. głowni 76,5 cm, krzywizna 7,2 cm, dł. całk. 90 cm, dł. w pochwie 91 cm.
Turcja, pocz. XIX w.