Sekretera klasycystyczna

o prostych bokach, zamykana cylindryczną klapą, z wysuwanym blatem umieszczonym w górnej szufladzie i dodatkowymi trzema
szufladami o prostych licach, wsparta na czterech graniastych nóżkach, fornirowana, intarsjowana. We wnętrzu sekreterowym
po trzy wąskie szufladki na bokach, fornirowane ciemną okleiną, ujmujące dwie głębokie szufladki i niewielką szafkę zamkniętą
skrzydłem drzwi, okleinowane jasnym fornirem. We wnętrzu szafeczki niewielka szufladka w głębi. Lica szufladek ozdobione
delikatną intarsją ze stylizowanych listków, w formie wydłużonego, jasnego ornamentu na wąskich szufladkach i ciemnego ornamentu krzyżowego na głębokich. Na licu drzwiczek ciemna żyłka podwieszona w formie festonów. Głębokie szufladki dostępne po częściowym wysunięciu blatu, poprzez wypchnięcie ich przez otwory umieszczone pod nimi w dnie wnętrza sekreterowego. W wysuwanym z korpusu blacie wyściełany suknem pulpit o regulowanej wysokości położenia oraz obok niego dwa pojemniki zamykane zasuwanymi wiekami. Mosiężne faliste uchwyty i okrągłe szyldy szuflad współczesne. Zamek klapy wpuszczany, stalowomosiężny, dwyryglowy. Zamki szuflad wpuszczane stalowe, jednoryglowe; topola, sosna, orzech, fornir - mahoń, intarsje - jawor, palisander; 108,8 x 117,5 x 55 cm.
Europa Środkowa, Niemcy (?), XVIII / XIX w.
Sekretery cylindryczne rozpowszechniły się w rokoku, a szczególną popularność zyskały w klasycyzmie. Charakteryzowały się wówczas prostymi kształtami i ciekawie zaplanowanym wnętrzem sekreterowym z licznymi pulpitami, szufladkami i schowkami. Prezentowany mebel posiada formę równie ascetyczną jak inne klasycystyczne modele i rozbudowane wnętrze (prawdopodobnie nieco późniejsze, z ok. poł. XIX w.), bogato dekorowane i okleinowane palisandrem o pięknym rysunku.