Krucyfiks

brąz srebrzony, krzyż drewniany barwiony na czarno; wys. 46 cm.
Francja (?) 1 poł. XVIII w. (?)
Powstała zapewne we Francji w 1. połowie XVIII w. metalowa figurka jest dość bliska wykonanej w kości słoniowej, słynnej rzeźbie sakralnej końca XVII w. dłuta François Girardonowi (1628-1715) przedstawiającej Ukrzyżowanego (Paryż, Hôtel de Soubise - Musée de l'Histoire de France). Zbliżone jest wyprężenie sylwetki, harmonijne, dość gładkie opracowanie muskulatury, przybicie z osobna stóp, w końcu wysokie uniesienie ramion i silny zwrot głowy w górę w lewo, a nawet takie szczegóły jak lok włosów opadający na pierś, nieco odmienne jest natomiast perizonium - tu bardziej dynamiczne z lewą połą jakby podbitą wiatrem. Rzeźba Girardona nie pozostawała odosobniona; w zbliżony sposób ujmował postać Chrystusa Pierrre Puget (1620-1694) w swojej słynnej terakotowej rzeźbie Ukrzyżowania z Luwru, o podobnie wyprężonym ciele, osobnym przebiciu nóg, wysokim uniesieniu ramion i silnym zwrocie głowy w górę. Typ ten generalnie wywodzi się z nowej ikonografii Ukrzyżowania w wydaniu flamandzkim; z obrazów Antona Van Dycka (Muzeum Królewskie w Anwerpii), a zwłaszcza z licznych dzieł Pietera Paula Rubensa, wprowadzających w połowie XVII wieku nowy, radykalny emocjonalnie typ samotnej postaci Chrystusa w nieznanej dotąd pionowej ekspozycji, z rękami wyciągniętymi silnie ku górze i odpowiadającym im zwrotem głowy ku Niebiosom.