Szabla polska szeregowego kawalerii

wz. 1934
Trzon rękojeści wyprofilowany do dłoni, z dwoma okładkami z drewna bukowego, skośnie karbowanymi, mocowanymi dwoma
wkrętami, Głowica wysunięta do przodu, okryta krótkim, mosiężnym kapturkiem, z wkrętem na szczycie mocującym trzpień.
Głownia stalowa, szlifowana szeroką strudziną i rowkiem na przygrzbieciu. Na płazie zewnętrznym bite u nasady
„S. wz. 34”. Na płazie wewnętrznym bite u nasady „H.LUDWIKÓW/KIELCE”.
Na grzbiecie bite w owalu K/2 oraz numer A 935
Pochwa stalowa, niklowana z jedną ryfką i ruchomym koluszkiem.
Od wewnętrznej strony pochwa nosi slady korozji.
Dł. Całkowita 958 mm; dł. Głowni 826 mm; krzywizna 33 mm.
Polska, Huta Ludwików, lata 30-te XX w.
Na szczególną uwagę zasługuje wczesny numer serii szabli.