Szafka w stylu manierystycznym

o prostych bokach i froncie, zbudowana z dwóch różnej wielkości, nastawionych na siebie, jednoskrzydłowych szafek, z szufladą u dołu, wspartych na dwóch spiralnych kolumnach od frontu i pełnej ściance z tyłu, a u dołu na platformie opartej na dwóch spłaszczonych kulach z przodu i parze graniastych nóg z tyłu, bogato rzeźbiona. Górna szafka wąska, zwieńczona
wysuniętym gzymsem, od frontu wspartym na parze herm. Skrzydła drzwi ujęte na bokach hermami, ramowe z pojedynczymi płycinami, na których w nastawie w architektonicznej arkadzie kartusz herbowy (z gołębiem i wężem), a w podstawie Ofiara Izaaka. Na frontowej ściance gzymsu wieńczącego scena ataku trzech lwów na woła, a na licu szufladki uskrzydlona
główka anielska. Na boku nastawy maski, a w podstawie na prawym boku Bóg Ojciec, a na lewym św. Piotr.
Dębina; 181,7 x 71,2 x 46,8 cm;
Europa Zachodnia, 2 poł. XIX w.
W szafkę wykonaną w okresie eklektyzmu wstawiono płyciny z 2 poł. XVII i XVIII w. dekorowane scenami rodzajowymi oraz hermy, które charakteryzuje różny stan zachowania, a także odmienna jakość opracowania i styl. Elementy te scalono z nową konstrukcją w sposób wprawny. Współcześnie nie możemy być pewni, czy omawiana szafka to fałszerstwo, czy jedynie chęć zachowania starych elementów przed zniszczeniem. Najstarszą, a jednocześnie na dobrym poziomie wykonania, jest płycina herbowa otoczona arkadą, typowa dla XVII wiecznej sztuki niderlandzkiej, a także gorszej jakości wykonawczej XVIII wieczne płyciny z Izaakiem, Bogiem Ojcem i Piotrem. Ciekawa jest również płycina wmontowana we front gzymsu, porównywalna z wykonywanymi w 1 połowie XVII wieku dekoracjami rzeźbionymi na terenie Niemiec Północnych.