olej, płótno; 81 x 65 cm; sygn. p. d.: W. Siudmak
olej, płótno; 81 x 65 cm;
sygn. p. d.: W. Siudmak
Wojtek Siudmak od 1966 r. tworzący we Francji, jest uważany za jednego z czołowych (obok M.C. Eschera, M. Klingera i L. Fini) przedstawiciela realizmu fantastycznego, nurtu pokrewnego surrealizmowi ( który reprezentuje Dali, Magritte, Delvaux).
Sam artysta akcentując swoją odrębność nazywa siebie „ hiperrealistą fantastycznym”.
Realizm fantastyczny, podobnie jak surrealizm jest tym niezwykłym terytorium, gdzie sny stają się rzeczywistością. Jak zauważa Baudelaire w przedmowie do „Sztucznych Rajów” - „Zdrowy rozsądek pokazuje, że naziemne istnienie rzeczy jest bardzo wątłe, a prawdziwą rzeczywistość odnajduje tylko w marzeniach i snach”
Malarskie wizje Siudmaka charakteryzuje doskonały renesansowy warsztat, pewna linia, przypominająca kreskę Ingresa oraz wirtuozeria w oddawaniu trójwymiarowego złudzenia przestrzeni. Te tradycyjne środki wyrazu artysta wzbogaca własną wizją artystyczną. Tworzy świat pełen osobistej symboliki, fantastycznych konstrukcji, nieoczekiwanych splotów myślowych oraz wyjątkowej inspiracji, gdzie centralnym punktem jest najczęściej istota ludzka.
Oferowany Państwu obraz to potwierdza. Jest w nim ukazana cisza jako element niezbędny do harmonii duszy, umysłu i ciała.
Praca przedstawia fantastyczną budowlę przeistaczającą się w gigantycznej wielkości ucho ludzkie, umiejscowione na plaży. Na jego tle w pozycji embrionalnej śpi zawieszona w przestrzeni naga, młoda kobieta. Jej embrionalnie-wertykalna pozycja oraz pomniejszona postać w stosunku do ucha świadczą, że mamy możliwość podpatrzenia czyjegoś snu, być może malarz przedstawił w obrazie samą śniącą. Kolory występujące w pracy mogą sugerować podział na dwa zmysły: wzroku oraz słuchu. Barwa ucha koresponduje z kolorem piasku, natomiast kolor nieba i morza nawiązuje do porozrzucanych wokół budowli odłamków, z której jeden większy jest otwartym okiem ludzkim. Z fal morskich natomiast wychylają się fragmenty uszu. Oba żywioły są potężne, tak samo jak oba zmysły są niezastąpione, cechujące się innymi właściwościami, lecz współdziałają ze sobą.
W ciemności wzrok jest uśpiony. Przed zaśnięciem dominującym zmysłem jest słuch, w ciszy jesteśmy w stanie usłyszeć najmniejszy szelest. Cisza jest „ słyszalna” nie zaś widzialna. Być może temu służy podział w kompozycji.
W Momencie bez dźwięku są obecne wszystkie najważniejsze właściwości stylu artysty. Gładko oddane, uproszczone cechy pejzażu wraz z własną wizją artystyczną. Obraz oddany jest w jasnej tonacji, nasycone światło wyostrza każdy element pracy dając mu autonomiczną rolę. Przestrzeń, bezkres i cisza dla istoty ludzkiej są niezbędne, a dostąpić ich można podczas snu.
Proponowany Państwu obraz jest wspaniałym przykładem twórczości Wojtka Siudmaka, skupiający w sobie wszystkie elementy dążeń artysty.
Wojtek Siudmak urodził się w 1942 roku w Wieluniu. W latach 1961-1966 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, po obronie pracy magisterskiej w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, rozpoczął studia w École des Beaux-Arts w Paryżu, gdzie mieszkał i tworzył od 1966 roku. Jego obrazy rozpowszechnione na całym świecie, często wykorzystywane są jako plakaty przez kino, teatr, festiwale i muzea (m. in.: Festiwal Filmowy w Cannes, Festiwal Filmowy w Montrealu). Zdobią także okładki książek i płyt etc.
Obrazy artysty pokazywane są głównie na wystawach indywidualnych (Paryż 1966, 1974, 1976, 1978, 1980, 1987, 1993, 2000) Berlin (1967), Londyn (1967,1970) Cannes (1980), Kraków (1984).
Szczególnie prestiżowa była wystawa zagraniczna z okazji oficjalnego powitania III tysiąclecia na mitycznej symbolizującej Paryż i Francję wieży Eiffla. Niezwykle interesujące i pełne symboliki były także projekcje obrazów na fasadzie świątyni Ramzesa III w Luksorze w Egipcie w 2000 roku.
W Polsce prace Wojtka Siudmaka zaprezentowane były w 2003 i 2004 r. w muzeach Warszawy, Katowic, Torunia, Łodzi, Szczecina, Wrocławia, Kielc oraz Wielunia - rodzinnego miasto artysty.
