Matka Boska z Dzieciątkiem (wtornie w kapliczce)

drewno lipowe, odarte z polichromii, wtórnie lakierowane i barwione; wys. kapliczki 108 cm., wysokość figury 70 cm.
Polska (?) ok. 1500 r., kapliczka XX w.
Późnogotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem stąpającej po półksiężycu pochodzi zapewne z kwatery szafiastego ołtarza, a w obecnej kapliczce o charakterze arkadowej gabloty została umieszczona wtórnie. Postać Marii, o długich wijących się włosach okalających owalną twarz o wysokim czole, odziana jest w plisowaną suknię o wysokim stanie i obfity, spowijający całą sylwetę płaszcz. Maria pierwotnie trzymała w lewej ręce berło. Dzieciątko przysiadłe na prawej ręce lekko schylonej ku niemu Matki, ubrane w sukienkę i płaszczyk, przytrzymuje jabłko królewskie. Sposób opracowania drobno łamanych, sutych draperii, typ ubioru i opracowanie twarzy o drobnych rysach wskazuje na ok. 1500 rok. Środowisko powstania nie łatwo określić zwłaszcza wobec faktu całkowitego zniszczenia wszelkiej polichromii i gruntów, a w rezultacie zatracenia wierzchniej warstwy pierwotnego modelunku przez niefachową konserwację.