Stolik pomocniczy - etażerka, tzw. niemy kelner,

klasycystyczna
z trzema okrągłymi blatami o różnej średnicy, zmniejszającej się ku górze, na toczonym trzonie rozwidlonym w trójnóg zakończony
pantoflami i rolkami. Blaty obwiedzione profilowaną listwą, z nich dwa dolne blaty obrotowe. Trzon z tralek prostych w górnej części, a u dołu zaokrąglonych, skośnie kanelowanych. Nogi wykonane oddzielnie i połączone z trzonem stalowym trójdzielnym płaskownikiem.
mahoń; 111 x śr. 60 (dolnego blatu) cm.
Anglia, ok. poł. XVIII w.
Stolik zwany „niemym kelnerem” (z jęz. ang. dumb waiter) o typowej dla tego mebla formie (z trzema blatami) i wykonaniu wskazującym okres powstania (blaty ujęte listwą, tralki kanelowane skośnie, całość z mahoniu). Znany od pocz. XVIII w. Stawiany przy stole głównym w narożach do samodzielnej obsługi lub na przyjęciach, pozwalał wyeliminować służbę, która nagle, a szczególnie w XIX wieku stała się „męczącym” dla gospodarzy towarzystwem. Służył do ustawianie na nim potraw, napojów,
talerzyków i sztućców. Największą popularnością stoły te cieszyły się w 2 poł. XVIII w.