Sekretarzyk w stylu Ludwika Filipa

w formie prostokątnego stołu o zaokrąglonych narożach, z dwoma szufladami w oskrzynieniu, wspartego na tralkowych nogach,
z umieszczoną na tyle blatu nadstawką z dwuskrzydłową szafką i 6 szufladkami, fornirowany. Górna płyta nastawki z trzech stron i blat na krótszych bokach ujęte galeryjkami z tralek. Na skrzydłach drzwiczek pseudoramy w formie arkad zwieńczonych łukami wklęsło-ostrymi. Lica szuflad oskrzynienia ujęte perełkowaniem. Szyldy w nastawie kościane, o falistym zarysie (brak jednego na górnej, lewej szufladce). Szyldy szuflad z wytłaczanej blachy stalowej, wydłużone z rozetą pośrodku. Zamki mosiężne, wpuszczane, jednoryglowe.
konstrukcja - sosna, dębina, topola; fornir - mahoń; okucia - mosiądz, stal; 113 x 99 x 69 cm.
Europa Środkowa, Polska (?), ok. 1860
Mebel do pisania i przechowywania korespondencji, o prostej formie i dekoracjach (łuki wklęsło-ostre, tralki, perełkowania) właściwych stylistyce panującej około połowy XIX wieku, na którą w tym czasie silny wpływ wywierały prądy gotycyzujące, popularne w Europie szczególnie w latach 1860-90 (i później), zwane neogotykiem (w jęz. ang. Gothic Revival).