Serwantka biedermeier

o prostych bokach i froncie, zamykana jednoskrzydłowo, z szufladą u dołu, przeszklona w górnej partii, zwieńczona schodkowym gzymsem, wsparta na czterech graniastych nóżkach. Gzyms profilowany na bokach i od frontu, zwieńczony niewielką szufladką o faliście wybrzuszonym licu. We wnętrzu trzy półki. Na tylnej ściance wnętrza tafle lustrzane. konstrukcja - sosna, fornir - mahoń; 166 x 82 x 44 cm;
Polska, ok. 1830.

Serwantka o cechach formy i dekoracji charakterystycznych dla mebli wykonywanych na terenie środkowej Europy, stosowana do prezentacji i przechowywania podręcznego serwisu porcelany, figurek i innych cennych drobiazgów, czasami także kolekcji. Lustra zamontowane we wnętrzu na tylnej ściance umożliwiały dogodniejszą prezentacje zawartości, optycznie powiększały również powierzchnię mebla.