Solniczka

na planie prostokąta wsparta na plincie o nieregularnej krawędzi przechodzącej w płaską owalną stopę, z czarą zakończoną faliście wykrojonym kołnierzem, wewnątrz złoconą, z boków akantowo-wolutowe ucha; na brzuścu grawerowany mnogram BB;
srebro próby 12 cechowane (Nowakowski w owalu, 12 w kole); wys. 7 cm, szer. 10,5 cm, głęb. 6,3 cm; waga 109 g.
Warszawa, Maciej Nowakowski (ok. 1800-1858), lata 30. - 40. XIX w.