Warszawa II

Nieznany cykl Artura Grottgera Warszawa II.
Lwów - Warszawa 1926 - Książnica „Atlas”.
32 x 27 cm, oprawa wydawnicza, teka kartonowa, 35 str. opis cyklu autorstwa Mieczysława Tretera wraz z ilustracjami cyklu „Warszawa I”, 7 prac wykonanych w technice heliograwiury z wyraźnym odciskiem płyty graficznej.
25 x 20 cm. Stan zach. teka naderwana, podklejona taśmą papierową bez szkody dla oprawy, stan grafik idealny, oryginalne bibuły.
Pierwsza w historii publikacja, uważanego za zaginiony cyklu „Warszawa II”, odnalezionego w 1925 roku w Londynie w zbiorach Victoria and Albert Museum. Powstały w
1862 roku cykl ten prezentuje wydarzenia warszawskie przed wybuchem powstania styczniowego. Z przedmowy: "Cykl ten, wykonany kredką czarną, znalazł się w roku
1862 na światowej londyńskiej wystawie, poczem przechowany był w zbiorach prywatnych. W roku 1878 Mr. George Mitchell przekazał go testamentem wymienionemu
powyżej Muzeum, gdzie dotąd znajduje się w zbiorach sekcji rysunkowej. Oryginały, naklejone na karton i oprawne w passe-partout, bez szkła i bez ram, przechowane są
starannie w pudle, obciągniętym płótnem. Poszczególne rysunki tego cyklu, jak i sam cykl, nie były pozatem nigdy wystawione, ani też reprodukowane".
Heliograwiura (gr. helio + grawiura) - rodzaj graficznej techniki druku wklęsłego, zbliżony do akwatinty, polegający na fotograficznym przenoszeniu obrazu na płytę
metalową (najczęściej miedzianą) i wytrawienie za pomocą emulsji światłoczułej w ten sposób by miejsca najjaśniejsze stworzyły najpłytsze zagłębienia. Wynaleziona w
1879 r. druk odbywa się w specjalnej prasie ręcznej. Heliograwiura rozpowszechniona w XIX w. została wyparta później przez rotograwiurę, gdyż heliograwiura jest metodą
drogą i bardzo czasochłonną. Heliograwiurę stosuje się tylko wtedy, gdy trzeba stworzyć niewielką ilość kopii o bardzo wysokiej jakości.