Myśliwy, 1926/26

drewno lakierowane, wys. całkowita 70 cm
na spodzie wypalane APX

Oferowana rzeźba, stworzona została przez Józefa Kiszkę przedstawiciela tzw. „Szkoły Zakopiańskiej”, ucznia profesora Olszowskiego.
Jej rodowód sięga aż 1876 roku, kiedy to Towarzystwo Tatrzańskie zdecydowało o stworzeniu Szkoły Snycerskiej, która pozwoliłaby rozwinąć lokalny przemysł, wykorzystując naturalne zainteresowania miejscowych górali pracą w drewnie, łącząc sztukę z rzemiosłem artystycznym. Pomimo zmieniających się nazw szkoły, jej dyrektorów czy nawet kierunków edukacji, należy uznać, że osobą, która jako pierwsza wywarła ogromny wpływ na jej najbardziej ceniony dzisiaj kształt, był Stanisław Witkiewicz i jego teoria „stylu zakopiańskiego” Uznawał on, że to właśnie sztuka i architektura Podhala najmniej uległy kosmopolitycznym wpływom na ziemiach polskich, zachowując rodzimy pierwiastek. Postulatom Witkiewicza uległ Stanisław Barabasz (1857-1949), który upowszechnił wzornictwo górali podhalańskich, a studenci na zajęciach z rzeźby tworzyli bezpośrednio w drewnie, pomijając modelowanie w glinie, co pozwoliło na całkowicie odmienną interpretację natury. Z całą pewnością momentem przełomowym było objęcie Szkoły przez Karola Stryjeńskiego (1887-1932). To on sprawił, że charakter Szkoły zmienił się z przemysłowego na artystyczny. Wspaniałe rzeźby powstające w tamtym okresie łączyły w sobie uproszczenie formy sztuki ludowej z syntetyzmem polskiego fowizmu, a także elementami kubizmu, futuryzmu i ekspresjonizmu. Był to także okres wielkiego entuzjazmu związanego z odraczającą się państwowością polską, większą wolnością i możliwościami w wyrazie artystycznym.
Rzeźby tzw. „Szkoły Zakopiańskiej” są dziś ogromnie cenione przez kolekcjonerów i miłośników sztuki. Na rynku antykwarycznym pojawiają się niestety dość rzadko, budząc przy tym ogromne zainteresowanie.

Rzeźba reprodukowana w "Państwowa Szkoła Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, Sprawozdanie z roku szkolnego 1925/26, rep. s. 18-19"