Przykucnięta Afrodyta [kopia rzeźby hellenistycznej]

marmur biały; wys. 86,5 cm, szer. 41 cm, podstawa 36 x 51 cm.
Włochy, XIX/XX w.
Podstawa w formie prostokątnej plinty, z wierzchu fakturowanej, naśladującej drobne fale wody. Naga bogini klęczy na prawym kolanie, z lewą ręką wspartą na lewym udzie; prawe ramię zasłania biust; dłoń wygięta ku górze z lekko rozchylonymi w wytwornym geście palcami. Włosy zebrane nisko na karku w kok, na czubku głowy związane w kokardkę. Głowa pochylona, jakby podziwiała własne odbicie w wodzie. Z tyłu na podstawie - przewrócona amfora.

Wg przekazów źródłowych dzieło wykonał ok. poł. III w. p.n.e. Doidalses - nadworny rzeźbiarz króla Bitynii Nikomedesa. Oryginał nie zachował się, znany jest jedynie z licznych kopii rzymskich; do bardziej znanych i stosunkowo najlepiej zachowanych należy „Kąpiąca się Afrodyta” z willi Hadriana w Tivoli (obecnie w Museo Nazionale w Rzymie). Inne wersje posiadają też zbiory Luwru w Paryżu i Galeria Uffizi we Florencji. Rzeźba ta, powstała w nieco późniejszych kopiach, zdobi również muzea polskie; oferowana figura zbliżona jest do posągu z pałacu w Kozłówce, zamówionego z początkiem XX w. w Neapolu przez hrabiego Konstantego Zamoyskiego.