Akt 3, 2017

akryl, płyta HDF; 33 x 34 cm;
na odwrocie autorski certyfikat autentyczności z podpisem
autorki: Viola Tycz oraz autorskie pieczątki.

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Wykładowczyni w Wyższej Szkole Fotograficznej - w pracowni multimediów i wideo. Pierwsza polska stypendystka Fundacji Joana Miro/Hiszpania, gdzie w 2003 roku miała indywidualną wystawę „Puzzle4you”. Laureatka IV edycji programu stypendialnego Młoda Polska MKiDN i stypendystka MKiDN, w ramach którego stworzyła cykl malarski „Dziecko/Dorosły”.
Uczestniczyła w wielu wystawach indywidualnych i grupowych podczas najważniejszych prezentacji grafiki współczesnej/Seul Korea; Kair Egipt; Tajwan; Moskwa; Niemcy, Nowy Jork/. Wybrana do prestiżowej kolekcji Grafików Współczesnych Europy Wschodniej publikowanych na Uniwersytecie w Chinach. Doceniona na polu malarstwa i grafiki w wielu konkursach -Biennale Malarstwa Polskiego w Szczecinie, Grand Prize w Kairze, Złoty Medal we Włoszech, etc.
Jest artystką multimedialną - uprawia grafikę warsztatową, malarstwo, wideo, instalację /udział w Biennale WRO/. Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Współczesnego we Wrocławiu, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie oraz kolekcjach prywatnych. W 2013 r. otworzyła Pracownię/Galerię Violi Tycz, której modernizacja i remont była przeprowadzona w ramach Funduszy Unii Europejskiej. W 2014 r. obrazy artystki były licytowane na aukcji w Domu Aukcyjnym Christie's w Londynie. Dom Aukcyjny Sotheby's ufundował stypendium dla artystki za niekonwencjonalne techniki graficzne.

„Jestem zainteresowany ideami, a sztuka figuratywna jest, według mnie, nadal całkiem realnym wehikułem dla idei. Jestem po prostu podniecony prowokacyjną sztuką wykonaną manifestacyjną formą wizualną. Twoje prace są takie, ale nie są uwięzione tradycyjnymi technikami graficznymi. Raczej pozwalasz nowym technikom graficznym rewitalizować stare. Wydajesz się stosować sztukę figuratywną jako nośnik ambiwalentnej psychologii lub wieloznaczeniowości. Jakakolwiek jest Twoja intencja, wydajesz się by chętna do ukazywania wystarczającej dwuznaczności w Twoich pracach, aby zachęcić swoich odbiorców do partycypowania ich własnych doświadczeń na polu dwuznaczności. Dlatego też Twoja sztuka
ciekawi mnie (…)”.
(Profesor Henry Klein, Los Angeles)