Madonna Immaculata

drewno lipowe, polichromowane; wys. 54 cm, szer. 25,5 cm, głęb. 25 cm.
Europa Środkowa, ok. poł. XIX w.
Figura w lekkim kontrapoście, stojąca na obłoku tworzącym kulę, z której wyłaniają się srebrne rogi księżyca, oplecione przez węża trzymającego w paszczy jabłko. Maria w długiej, fałdzistej szacie i rozwianym płaszczu; ręce złożone do modlitwy, głowa z rozpuszczonymi na ramiona włosami, z oczami wzniesionymi do nieba. Wokół głowy nimb z drutu, z przymocowanymi metalowymi gwiazdkami. Rzeźba o cechach prowincjonalnych, nawiązująca do form późnego baroku.