Sekretera w stylu barokowym

trzyczęściowa, o prostych bokach, ściętych frontowych narożach (nastawa i część sekreterowa), prostym froncie nastawy z dziesięcioma szufladkami wokół centralnie umieszczonej szafki o wybrzuszonym skrzydle drzwi, z skośnie ułożoną, odkładaną klapą, ujęta na bokach niewielkimi szufladkami i trój-szufladową, falistą komodową podstawą. Nastawa u góry pośrodku wypiętrzona, ujęta na bokach falistymi narożnikami. Komoda wsparta od frontu na toczonych, spłaszczonych kulach, z tyłu na graniakach. Całość fornirowana, intarsjowana .Powierzchnie ujęte obramieniem, z geometrycznymi polami, wypełnionymi wzorzystą okleina. Na klapie i skrzydle drzwi pola o falistym zarysie ujęte wstęgą. Wnętrza szuflad i szafki wyklejone tapetą (wtórnie). Wnętrze za klapą wyklejone zielonym filcem, we wnęce cztery szufladki, po parze na bokach. We wnętrzu szafki u góry zawieszone trzy szufladki, których lica ozdobiono intarsją w formie szachownicy. Materiały: konstrukcja - sosna, mahoń wewnętrzne szufladki; fornir - orzech; intarsje - śliwka, czeczota brzozowa; 178,5 x 131 x 66,5 cm. Polska, 3 ćw. XVIII wieku. Mebel o typowej barokowej formie i kształtach . Forma sekretery w tym typie wykształcona w epoce baroku, rozpowszechniona i modna w rokoku oraz klasycyzmie. Przysadzista forma sekretery sugeruje, że został a wykonana w warsztacie prowincjonalnym, naśladującym wiodące ośrodki stolarskie. Mebel posiada uspokojoną dekorację, co może wskazywać, że został wykonany właśnie w 2 połowa XVIII w. Obiekt muzealny, zabytkowy, w bardzo dobrym stanie zachowania (wiele fragmentów odspojonych zachowanych). Nie konserwowany. Co znacznie podwyższa jego wartość.