Madonna Apokaliptyczna

Alabaster, wtórna polichromia (XIX-XX w.); wys. 20 cm. Lwów lub Śląsk, 1 ćw. XVII w. Niewielka alabastrowa statuetka tzw. Madonny Apokaliptycznej stanowiła pierwotnie część większej całości, zapewne niewielkiego ołtarzyka, o czym mogłby świadczyć charakter rzeźby i otwór montażowy w podstawie. Dziełko stanowi dość typowy przykład manierystycznej produkcji w alabastrze rozpowszechnionej w Europie Środkowej ok. 1600 r., m.in. na Śląsku, a w Polsce głównie we Lwowie. Na czas powstania, poza charakterystycznym typem ikonograficznym, wskazuje opracowanie sztywno łamanych i poddawanych geometryzacji szat Marii, co - wywodząc się z rzeźby późnogotyckiej - było wówczas powszechną własnością plastyki środkowoeuropejskiej. Klasa artystyczna jest dobra, choć nie sięga wyżyn najlepszych warsztatów (np. wrocławskich) tego czasu. Można się przychylać raczej do tezy o polskim pochodzeniu dzieła. Gdyby tak było, rzeźba wzbogacałaby zasób drobnej plastyki lwowskiej okresu manieryzmu, silnie zubożony zniszczeniami XVII-XX w.