Naszyjnik w formie obręczy

zbliżony do elipsy, wykonany z grubego, ciągnionego drutu z brązu, ozdobnie okręconego sklepaną płasko taśmą, zakończony siodełkowatym zapięciem dekorowanym rytymi, linearnymi motywami;
brąz, pokryty brunatno-zieloną patyną; średnica ca 22 cm; przekrój drutu 2,5 - 3,5 mm.
Litwa, X-XII w. n. e. (wg chronologii wczesnego średniowiecza przyjętej dla terenów zamieszkanych przez Bałtów oraz dla Skandynawii - schyłek okresu żelaza - okres wikiński).

Oryginalny zabytek archeologiczny; znanych jest około 60 egzemplarzy podobnych ozdób, znalezionych na terenie Litwy podczas wykopalisk. Wg ustaleń specjalistów - noszono zwykle parę takich naszyjników, a czasem nawet trzy sztuki. (Opracowanie na podstawie opinii eksperta - archeologa, p. Antoniego Mierzejewskiego).