Szabla turecka, typu kilidż

głownia stalowa, z szerokim zbroczem, na zewnętrznym płazie ślady pisanej złotem turgi; jelec mosiężny, krzyżowy, ramiona zakończone wydłużonymi, 6-grannymi buławkami; wąsy i krzyż zdobione rytym ornamentem roślinnym; rękojeść w okładzinach drewnianych, głowica podana do przodu, kulista, z okutym mosiądzem otworem na temblak; spoiny okładzin osłonięte mosiężną listwą; pochwa drewniana, kryta wtórnie (ale w XIX w.!) ceratą; długi trzewik i długa szyjka - z blachy mosiężnej, zdobionej motywami floralnymi (wić laurowa, palmety, kwiaty); szyjka z ryfką o dwu koliczkach i z głębokim rozcięciem do wyjmowania szabli;
stal, mosiądz, drewno, cerata; dł. głowni 68 cm, krzywizna 9,5 cm,
dł. całk. 84 cm, w pochwie 91 cm.
Turcja?, Bałkany?, XVIII w.