Widok Pałacu wersalskiego od strony Sadzawki Szwajcarskiej

olej, płótno dublowane; 104 x 184 cm; obraz po konserwacji;
do obrazu dołączone opinie: Piotra Witta z 2008 roku oraz profesor Teresy Grzybkowskiej z 1977 roku.

Z opinii Piotra Witta: Obraz przedstawia jeden z widoków słynnego pałacu, dość licznych w XVIII wieku, a dzisiaj nie do znalezienia, ponieważ większość dzieł od dawna znajduje się w zamkniętych muzeach lub
(przypadki rzadsze) w wielkich kolekcjach prywatnych. Śledząc uważnie paryskie aukcje dzieł sztuki od ponad dwudziestu pięciu lat nie odnotowaliśmy żadnej aukcji, gdzieby był prezentowany widok Wersalu klasy
i rozmiarów choćby zbliżonych do omawianego obrazu. (…) Zalety artystyczne obrazu, (…) pozwalają rozpoznać w autorze dobrego pejzażystę zawodowego, którego dzieło daleko wykracza ponad średni poziom
produkcji XVIII wieku w tym gatunku malarstwa. Nie można wykluczyć np. autorstwa Perre Domenique Martina, któremu omawiany obraz bynajmniej nie ustępuje jakości. Wydaje się on nawet zdecydowanie
przewyższać poziomem wspomniany obraz Etienne Allegrain’a, tak często przecież reprodukowany. (…) Należy na koniec wspomnieć rycinę (Cabinet des Gravures de la Bibliotheque Nationale a Paris)
przedstawiającą to samo ujęcie z tymi samymi osobliwościami. Chodzi zwłaszcza o wieżyczkę, jak również dwa pawilony, które obramiają schody. (…) Z tego faktu pewien historyk sztuki (…) wyciągnął wniosek,
że obraz jest malowany ze sztychu. (…) Wydaje mi się przeto, rycina była zamówiona u pierwszego lepszego rytownika jaki się nawinął, jak to się często praktykowało w epoce. Prawie wszystkie weduty rytowane
w XVIII wieku są wykonane z obrazów.
Piotr Witt argumentując datację, strukturę kompozycji obrazu, nawiązuje do opinii profesor Teresy Grzybkowskiej z 1977 roku, w której to znajdują się informacje: (…) Pałac wersalski jako jedno z arcydzieł architektury
nowożytnej i siedziba królów potężnej Francji był szczególnie często naśladowany, a jego widoki ozdabiały prawie każdą większą rezydencję w Europie. Olejne widoki Wersalu malowali nadworni artyści Ludwika XIV
D’Israel Silvestre, J. B. Martin, H. Rigaud. Obrazy te rozpowszechniały wykonane wedle nich sztychy. W oparciu o jedną z takich rycin nieznanego niemieckiego grafika namalowany został obraz warszawski. Na to
zapożyczenie zwrócił uwagę konserwator Muzeum w Wersalu Guy Kuraszewski (…) Miedzioryt znajduje się w Gabinecie Rycin Biblioteki Narodowej w Paryżu pod numerem inwentarza I.G. 402. (…) Sądząc po
precyzji wykonania, (…) cechach bliskich sztuce Joachima F. Beicha, twórcy widoków bawarskich rezydencji w XVIII w., można sądzić iż autor obrazu warszawskiego był szkolony na wzorach niemieckich.