Para obrazów - Pejzaż z ruinami

olej, deska; 35,5 x 47,5 cm (wymiar każdej z prac);
jeden z nich oznaczony numerem kolekcjonerskim na licu czerwoną farbą p. d.: 1746;
(po konserwacji; ramy współczesne wzorowane na ramach z kolekcji królewskiej, złocone płatkami złota).
Z kolekcji króla Stanisława Augusta nr 1746 i 1750 (nr 1750 - utracony podczas konserwacji); obrazy ujęte w spisie zbioru królewskiego z nazwiskiem malarza: Podwins, obecnie przypisywane artyście Jacques de Lajoue. W latach 1816 roku sprzedane, wymienionemu w inwentarzu, panu M. Błażowskiemu.
Lit.: oprac. Tadeusz Mańkowski, Galerja Stanisława Augusta, Lwów, 1932, s. 391-392.

Za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego (1632-1798) Zamek Królewski w Warszawie był oficjalną rezydencją królewską oraz siedzibą sejmu, Łazienki Królewskie zaś stanowiły prywatną
siedzibę monarchy. Stanisław August, jako władca oświecony, chciał stworzyć wyjątkową galerię malarstwa w Pałacu na Wyspie o odpowiednich, ówczesnym czasom, walorach artystycznych,
ideologicznych oraz reprezentatywną. Jako że monarchia nie była dziedziczna, król Stanisław II August (1764-1795) nie dysponował wcześniej zgromadzonymi historycznymi zbiorami dzieł
sztuki, jeśli takie były, często stanowiły własność prywatną poprzedników.
Podstawą do budowania galerii królewskiej były nieliczne dzieła pozostające w warszawskim Zamku, zakupiony od Kaspra Lubomirskiego wraz z posiadłością Ujazdów, zbiór dzieł. Nad
doborem pozostałych obrazów czuwał Marcello Bacciarelli, który w piśmie przedstawił królowi program tworzenia galerii sztuki. Kolekcja miała zawierać reprezentatywne, dawne, znaczące
szkoły malarstwa, jak również aktualne nurty i tendencje. I tak w zbiorach królewskich znalazły się dzieła mistrzów: Święty Hieronim Leonella Spady, Dziewczyna w ramie obrazu i Uczony przy
pulpicie Rembrandta, Skrzypek i dama Philipa van Dijka, Diana i Akteon Ary’ego de Visa, Portret młodej kobiety z różą Pietera Cornelisz van Slingelandta, Portret księżnej Santacroce pędzla Angeliki
Kauffmann. W 1795 roku królewska kolekcja liczyła ponad 2400 dzieł.
Stanisław August Poniatowski wyjeżdżając do Grodna w 1795 roku, zabrał ze sobą część kolekcji. Pozostałe pozycje, po jego śmierci w 1798 roku odziedziczył książe Józef Poniatowski, który
został zmuszony do sprzedaży królewskich zbiorów. Część z nich za pośrednictwem matki księcia Józefa, Marii Teresy Tyszkiewicz, trafiła w ręce cara Aleksandra I, który nabył Łazienki
Królewskie wraz z wyposażeniem w 1817 roku.
Opracowana przez Tadeusza Mańkowskiego Galerja Stanisława Augusta, stanowi inwentarz dzieł sztuki znajdujących się w zbiorach królewskich z późniejszymi adnotacjami dotyczącymi losów
poszczególnych obrazów. Na tej podstawie można dowiedzieć się, że oferowane obrazy zostały sprzedane 31 lipca 1816 roku niejakiemu panu M. Błażowskiemu, a na przykład dzieło Jean-
Honoré Fragonarda Skradziony pocałunek znajdowało się do 1895 roku w galerii Łazienek Królewskich, a następnie zostało przeniesione do petersburskiego Ermitażu. Oferowana para obrazów,
wymieniona w inwentarzu pod pozycjami 1746 oraz 1750 została przypisana przez jego autorów malarzowi Podwinsowi. Obecnie autorstwo obu niewielkich lecz nastrojowych kompozycji
przypisuje się francuskiemu pejzażyście, autorowi scen dworskich w parkowej scenerii z motywem renesansowej architektury, Jacquesowi de Lajoue.